کفشی که نکوست، از کجایش پیداست؟
به گزارش مجله کامپیوتر، هزاران سال پیش، انسان های نخستین با پیچیدن برگ درختان یا پوست حیوانات به دور پاهایشان، برای خود کفش درست می کردند.هرچند امروزه با ساخت انواع کفش با جنس های مختلف از چرم گاو گرفته تا پوست کروکودیل و راه اندازی نمایش های مختلف مدهای نو کفش، در انتخاب کفش بیشترین
کفشی که نکوست، از کجایش پیداست؟
نویسنده: فرزانه فولادبند
تبادل نظر با دکتر علی ترکمان، فوق تخصص بیماری های زانو
هزاران سال پیش، انسان های نخستین با پیچیدن برگ درختان یا پوست حیوانات به دور پاهایشان، برای خود کفش درست می کردند.هرچند امروزه با ساخت انواع کفش با جنس های مختلف از چرم گاو گرفته تا پوست کروکودیل و راه اندازی نمایش های مختلف مدهای تازه کفش، در انتخاب کفش بیشترین حق انتخاب را داریم اما هنوز دانش طراحی صحیح با توجه به عوامل انسانی در بسیاری از کفش ها رعایت نمی گردد و این مساله، سلامت مصرف نمایندگان را تهدید می نماید. آنالیز بیش از 13 هزار نوع کفش از 4500 سال پیش تا امروز، نشان داده است هر چه به سال های اخیر نزدیک می شویم کفش ها از نظر راحتی امتیاز کمتری می گیرند. سوال اصلی این است که یک کفش راحت و مناسب باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟ دکتر علی ترکمان، فوق تخصص بیماری های زانو و عضو هیات علمی دانشگاه، به این سوال پاسخ می دهد.
آقای دکتر! یک کفش مناسب باید چه ویژگی هایی داشته باشد تا بعدا ما را دچار مشکل نکند؟
مهم ترین قسمت کفش، کف آن است که روی زمین قرار می گیرد. کف کفش باید ضخیم، قابل انعطاف و نرم باشد تا وقتی فرد روی زمین راه می رود، فشاری که از زمین به پا وارد می گردد، جذب کند. یکی از قسمت های مهم کف کفش، پاشنه آن است. حدود 2 تا 3 سانتی متر پاشنه قابل قبول است. هرچه پاشنه کفش بلندتر باشد، قوس ناحیه کمر بیشتر می گردد. چون وقتی کفش پاشنه بلند می پوشیم، مجبوریم روی پنجه بایستیم و برای برقراری تعادل ضروری است قوس کمر بیشتر گردد تا بدن بتواند به صورت عمودی روی زمین قرار بگیرد؛ مخصوصا به افرادی که گودی کمر بیش از حد دارند، توصیه می کنم کفش های پاشنه بلند نپوشند.یعنی کفش های بی پاشنه یا پاشنه کوتاه، مسئله ای ایجاد نمی نمایند؟
نه، کفش های بدون پاشنه مسئله ای ایجاد نمی نمایند. ما به راحتی می توانیم پابرهنه و بدون کفش راه برویم.قسمت بیرونی کف کفش باید چطور باشد؟ به ویژه در فصل های سرد که بارش برف و باران موجب لیز شدن زمین می گردد.
قسمت بیرونی کف کفش که با زمین در تماس است، باید طوری باشد که در سطوح صیقلی و مرطوب و هنگام بارش برف و باران احتمال لیز خوردن را کمتر کند. برای این منظور، بهتر است کفش های عاج دار انتخاب شوند. وجود عاج در جهت های مختلف کف کفش مانع لیز خوردن می گردد. این موضوع به ویژه در سالمندان اهمیت بیشتری دارد. مورد دیگری که باید به آن توجه کرد، رویه کفش است که باید توان تهویه داشته باشد تا پا بتواند تنفس کند و هوا به راحتی با بیرون کفش رد و بدل گردد. کفش هایی که جنس رویه آنها چرم، پارچه و کتان است، از این نظر، مناسبند.برخی افراد کفش های نوک تیز و پنجه باریک را می پسندند. شما این کفش ها را توصیه می کنید؟
نه! پنجه کفش نباید تنگ باشد. با پوشیدن کفش های نوک باریک، انگشتان پا روی هم فشرده می شوند و این حالت در افرادی که تغییر شکل هایی در پا دارند، موجب تشدید مشکل خواهد شد. یکی از تغییر شکل های شایع، انحراف انگشت شست به سمت سایر انگشتان است که گاهی همراه زایده ای دردناک است. افرادی که دچار این مشکل هستند، نباید کفش های پنجه باریک بپوشند.کارشناسان می گویند برترین زمان برای خرید کفش، بعدازظهر است؛ چرا؟
چون بعدازظهرها مقدار پا به دلیل ادم (ورم)، کمی بزرگ تر می گردد و ضمناً بهتر است هنگام خرید کفش، جورابی را که معمولا استفاده می کنید، بپوشید.برخی فروشنده ها می گویند خریدن کفشی که کمی تنگ است، مسئله ای ندارد؛ چون کفش بعد از مدتی جا باز می نماید. این توصیه، درست است؟
نه! کفش باید مقدار پا باشد و بلندترین انگشت پا (که در برخی افراد، انگشت شست و در برخی دیگر، انگشت دوم است) تا نوک کفش 12 تا 13 میلی متر یعنی تقریبا به مقدار پهنای یک بند انگشت فاصله داشته باشد و انگشتان پا به نوک کفش نچسبند. بعلاوه باید دقت کرد هنگام راه رفتن، کفش و پاشنه پا با هم بلند شوند. کفش نباید گشاد باشد؛ چون اگر گشاد باشد، احتمال پیچ خوردگی پا، به ویژه هنگام دویدن و پریدن و ورزش، بیشتر می گردد.این روزها کفش هایی در بازار دیده می شوند که قیمت خیلی کمی دارند و همین باعث می گردد برخی افراد سراغ آنها بفرایند؛ در حالی که بیشتر این کفش ها کیفیت پایینی دارند. شما در این باره چه توصیه ای دارید؟
توصیه ام این است که برای خرید کفش جوانب مالی را کمتر در نظر بگیرید. جنس مرغوب و مناسب را، حتی اگر قیمت بالایی داشت، انتخاب کنید؛ چون کفش ساعات زیادی در پای افراد است و برای مدتی طولانی پوشیده می گردد.کفش را تا چه مدتی می توان استفاده کرد و بعد از چه مدتی باید آن را دور انداخت؟
زمان خاصی ندارد؛ بستگی دارد به وزن افراد، اندازه استفاده و مسائل و تغییر شکل های پا. اگر ویژگی هایی که پیشتر ذکر کردم، از بین برود، ضروری است کفش تعویض گردد.برخی ها کفشی را که به نظرشان زیبا می آید، حتی اگر با آن راحت نباشند، می خرند و بعد یک کفی طبی داخل آن قرار می دهند تا مسئله ای برایشان پیش نیاید. در خصوص کفی های طبی هم شرح می دهید.
استفاده از کفی طبی به همه افراد توصیه نمی گردد. خود کفش به مقدار کافی قوس دارد. معمولا کفی را پزشک بر اساس مسئله ای که وجود دارد، نسخه می نماید. کفی انواع و اقسام دارد. برخی کفی ها فقط برای پاشنه هستند، برخی در ناحیه پنجه، برخی در کناره های پا و برخی در تمام طول پا قرار می گیرند. بسته به تغییر شکل پا با نظر پزشک نوع مناسب انتخاب می گردد. به اسم نمونه، در صافی کف پا، کفی طبی باید تمام طول پا را بپوشاند تا قوس مناسب ایجاد کند که البته این قوس هم بر حسب شدت صافی کف پا کم و زیاد می گردد. در خصوص تغییر شکل دیگری معروف به پنجه غازی که انگشتان پا به طرف بالا جابه جایی پیدا می نمایند (در این حالت استخوان های پنجه تماس بیشتری با زمین دارند و پینه و درد در سر استخوان پنجه پا ایجاد می گردد) هم کفی مخصوصی زیر سر استخوان پنجه پا قرار داده می گردد. در خصوص خار پاشنه از کفی مخصوصی فقط برای ناحیه پاشنه پا استفاده می گردد.آیا کفش های طبی موجود در بازار برای افرادی که می خواهند یک کفش خوب بخرند، انتخاب مناسبی محسوب می شوند؟
ویژگی کفش های طبی این است که سازندگان آنها سعی نموده اند مواردی را که درباره یک کفش مناسب گفتیم، رعایت نمایند. این کفش ها کفی نرم و انعطاف پذیر، قوس مناسب کف و جنس رویه مناسبی دارند و پنجه شان پهن است؛ در حالی که تولیدنمایندگان کفش های مجلسی، عمدتا زیبایی کفش را مورد توجه قرار می دهند.کفش های ساق دار چطور؟ از نظر طبی مناسب اند؟
از لحاظ پزشکی، ما این کفش ها را به افرادی که پیچ خوردگی مکرر مچ پا یا تغییر شکل های خاص در پایشان دارند، توصیه می کنیم تا کفش، جهتی مستقیم به نوک پا بدهد. در سایر موارد، کفش های ساق دار ممکن است به منظور زیبایی، گرم شدن یا راه رفتن در برف و یخ استفاده شوند.برخی افراد پس از اینکه مدتی کفشی را می پوشند، تغییر شکل خاصی در کف کفششان دیده می گردد؛ مثلا کف کفش آنها از یک طرف بیشتر ساییده و کج می گردد. دلیل چیست؟
چنین حالاتی می توانند نشانه تغییر شکل پا باشند. به اسم نمونه در افراد مبتلا به صافی کف پا بیشتر فشار وزن بدن زیر قوزک داخلی کف پاست و کف کفش در قسمت نیمه داخلی خرد و ساییده می گردد. در خصوص افزایش قوس پا، قسمت بیرونی کفی ساییده می گردد. این تغییر شکل ها موجب می گردد فشار نامناسب به کف پا وارد گردد و در طولانی مدت خستگی ایجاد کند. به همین دلیل هم کفی تجویز می گردد تا فشار به طور یکسان توزیع گردد.کفش ها می توانند بیماری زا باشند
دکتر امیرهوشنگ احسانی/متخصص پوست و مو
مهم ترین نکته در بیماری های پوستی ناشی از کفش، حساسیت است. مواد شیمیایی ناخالصی که بیشتر در کفش های نامرغوب پلاستیکی به کار می فرایند، در برخی افراد موجب حساسیت، قرمزی پوست و بروز ضایعات ترشح دار می شوند.بعلاوه در کفش های بی کیفیتی که تهویه خوبی ندارند، احتمال عفونت قارچی زیاد است. البته این حالت در کفش های چرمی، کتانی و پارچه ای هم وجود دارد اما به دلیل تهویه مناسبی که دارند، احتمالش کمتر است.
به طورکلی، بهتر است افراد هر چند روز یک بار کفش خود را عوض نمایند تا از ایجاد واکنش های پوستی میکروبی، ویروسی و به ویژه قارچی پیشگیری گردد. توصیه می گردد حداقل 2 جفت کفش داشته باشید و یک روز در میان کفش هایتان را عوض کنید. پس از درآوردن کفش ها هم حتما آنها را بیرون جاکفشی و در محیط باز قرار دهید تا تهویه مناسبی انجام گردد. شستن کفش ها هم اقدام موثر دیگری است که در بهداشت پوست پا موثر است.
منبع:www.salamat.com
منبع: راسخون