چگونه سیگنال های بدن تان می توانند شما را مضطرب سازند؟ - مجله کامپیوتر

به گزارش مجله کامپیوتر، احساسات از کجا می آیند؟ این پرسشی است که قرن هاست فکر دانشمندان را به خود مشغول نموده است. بسیاری از ما موافق هستیم زمانی که احساسی را تجربه می کنیم اغلب تغییری در بدن مان ایجاد می گردد. ممکن است هنگام تماشای یک فیلم ترسناک تپش قلب سریع مان را احساس کنیم یا پس از یک مشاجره بزرگ متوجه تنفس شدیدمان شویم.

به گزارش مجله کامپیوتر به نقل از کانورسیشن، در طول 150 سال گذشته این موضوع به شدت مورد بحث بوده است. اکنون نتیجه مطالعه ای تازه در نشریه نیچر نگاه تازه ای به این موضوع داشته است. پژوهشگران از یک ضربان ساز غیر جراحی برای افزایش دقیق ضربان قلب موش ها و یک اندازه گیر رفتاری که ممکن است نشان دهنده اضطراب باشد استفاده کردند. این رفتار اندازه تمایل موش ها برای کاوش بخش هایی از پیچ و خم و چگونگی جستجوی آب را شامل می شد.

پژوهشگران دریافتند که افزایش ضربان قلب موش ها صرفا در محیط های پرخطر منجر به رفتار های مرتبط با اضطراب بیش تر می گردد. برای مثال، زمانی که خطر شوک خفیف وجود داشت موش هایی که ضربان قلب شان بالا بود در جستجوی آب احتیاط بیش تری از خود نشان دادند.

این یافته ها با نظریه دو عاملی احساسات و شواهد به دست آمده از مطالعات انسانی مطابقت دارند. این نظریه بیان می نماید که در حالی که تغییرات فیزیکی در تجربه عاطفی نقش دارند زمینه نیز مهم است. افزایش ضربان قلب موش برای ایجاد اضطراب کافی نبود. با این وجود، در یک محیط پرخطر که ممکن است موجود انتظار داشته باشد که مضطرب گردد افزایش ضربان قلب باعث ایجاد رفتار اضطرابی می گردد.

اگر به نحوه تفسیر تغییرات بدن خود در موقعیت های مختلف فکر کنیم می توانیم این موضوع را ببینیم. افزایش ناگهانی ضربان قلب شما در هنگام فعالیت با دوستان باعث نگرانی زیادی نمی گردد. با این وجود، هنگامی که به تنهایی در تاریکی به خانه راه می روید افزایش مشابهی در ضربان قلب ممکن است به عنوان اضطراب تعبیر گردد.

برای درک بهتر این اثرات پژوهشگران مغز موش ها را در طول آزمایش اسکن کردند. آنان دریافتند که ناحیه ای از مغز که با درک و تفسیر سیگنال های بدن مرتبط است، یعنی قشر اینسولا خلفی (که احساس و کنترل حرکات را بر عهده دارد) درگیر است. هنگامی که آنان این ناحیه مغز را مهار کردند افزایش ضربان قلب منجر به رفتار های مضطرب چندان زیادی نشد.

توانایی در مقابل تجربه

در انسان اینسولا با فرآیندی به نام انسداد در ارتباط است: درک ما از سیگنال هایی که از داخل بدن مان می آیند این که سیگنال هایی مانند ضربان قلب، اندازه گرسنگی یا احساس اندازه نیازمان به استفاده از حمام را شامل می گردد.

بسیاری از نظریه ها نشان می دهند که احساس شرایط درونی بدن ممکن است در احساسات به ویژه اضطراب نقش داشته باشد. با این وجود، علیرغم پژوهش های فراوان انجام شده هنوز نتیجه روشنی در خصوص این که دقیقا چگونه احساس شرایط درونی بدن با احساساتی مانند اضطراب مرتبط می باشد به دست نیامده است.

در مطالعه بر روی موش بیشتر پژوهشگران موافق بودند که تغییرات در بدن مانند افزایش ضربان قلب یا تغییر دمای بدن در تجربه احساسی نقش ایفا می نماید. انسانی که در درک چنین علائم بدنی مشکل دارد و یا نسبت به تغییرات کوچک بسیار حساس است ممکن است با احساسات مشکل داشته باشد. این تفاوت های فردی در درون مطلعی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران بوده است.

در ابتدا تصور می شد که دقت احساس دانستن آن چه در بدن رخ می دهد (درون مطلعی) باعث اضطراب بیشتر می گردد. در تعدادی از مطالعات از شرکت نمایندگان خواسته شد تا ضربان قلب خود را بشمارند. برای تعیین دقیق بودن آن شمارش آنان با تعداد واقعی ضربان قلب مقایسه شد. در حالی که تصور می شد دانستن بیش تر در خصوص افزایش ضربان قلب فرد ممکن است باعث ایجاد احساس وحشت گردد شواهد در این مورد تعیین نبودند.

در مطالعه بزرگ انجام شده ای که در آن داده های چندین مطالعه گردآوری شدند هیج رابطه واضحی بین اضطراب و چینن دقتی پیدا نشد. بنابراین، سایر جنبه های احساس شرایط درونی بدن به احتمال زیاد با اضطراب مرتبط هستند.

برای مثال، شواهد نشان می دهند که افراد مضطرب ممکن است توجه بیشتری به سیگنال های بدن خود داشته باشند. اینکه یک فرد سیگنال های بدن خود را مثبت، منفی یا خنثی تفسیر می نماید نیز ممکن است کلیدی باشد و رویکرد آنان ممکن است بر اساس ژنتیک و تجربیات زندگی شکل بگیرد.

نتایج مطالعات تازه تر نشان می دهند که ترکیب های خاصی از دقت و توجه درونی ممکن است در اضطراب نقش داشته باشد. برای مثال، به نظر می رسد که افراد مضطرب بیش از دیگران به سیگنال های بدن خود توجه می نمایند، اما کمتر قادر به درک دقیق آن هستند.

هم چنین، پژوهش زیادی در خصوص این که افراد تا چه حد احساس شرایط درونی بدن خود را درک می نمایند نیز انجام شده است. برای مثال، آیا افرادی که در درک سیگنال های بدن مهارت دارند می دانند که این کار را می نمایند؟ آیا افرادی که بیش از حد روی آن چه در بدنشان اتفاق می افتد متمرکز هستند می دانند که چنین تمرکزی دارند؟ آیا افرادی که تمایل دارند سیگنال های بدن را به روش های بسیار منفی تفسیر نمایند از این کار مطلع هستند؟

درک احساس شرایط درونی بدن ممکن است مرتبط با اضطراب باشد. اگر افراد درک نمایند که اضطراب شان ممکن است ناشی از توجه بیش از حد آنان به سیگنال های بدن یا تفسیر منفی آن باشد ممکن است بتوانند کاری در خصوص آن انجام دهند.

بنابراین، اجازه دهید به این پرسش بازگردیم: احساسات از کجا می آیند؟ به نظر می رسد سیگنال های بدنی نقشی بازی می نمایند، اما تفسیر بستر نیز مهم است. علیرغم آن که ما هنوز نمی دانیم چگونه و چرا افراد در پردازش سیگنال های بدن متفاوت هستند آنالیز این تفاوت ها ممکن است به ما در درک و درمان بهتر اضطراب در آینده یاری کند.