کشف ردپای ارواح باستانی در صحرای یوتا - مجله کامپیوتر

به گزارش مجله کامپیوتر، باستان شناسان اخیراً ردپا های باستانی مرموزی را در نمکزار های صحرای یوتا در ایالات متحده امریکا کشف کردند که به دلیل شرایط زمین شناسی خاص، تنها در هنگام بارندگی ظاهر می شوند. در واقع وقتی باران می بارد و این ردپا ها پر از آب می شوند، درون آن ها نسبت به محیط اطراف تیره تر شده و قابل رویت می شوند، اما با خشک شدن زمین دوباره محو می شوند.

به گزارش مجله کامپیوتر، محققان به طور تصادفی در اوایل ماه جولای امسال و هنگام رانندگی به سمت سایت باستان شناسی دیگر در پایگاه هوایی هیل در صحرای بزرگ سالت لیک یوتا، این ردپا های غیرعادی را کشف کردند. این تیم در ابتدا تنها تعداد انگشت شماری ردپا پیدا کردند، اما یک اسکن کامل از منطقه با استفاده از رادار نافذ زمین (GPR) حداقل 88 ردپای انسانی متعلق به تعدادی بزرگسال و کودک را نشان داد که بعضی از آن ها احتمالاً در سنین 5 سالگی قرار داشتند.

کارشناسان می گویند این ردپا ها احتمالاً قدمتی بیش از 10000 سال دارد. در آن موقع این صحرا یک تالاب پر آب وسیع بود. بعضی دیگر از کارشناسان، اما گمان می نمایند که قدمت این ردپا ها به 12000 سال قبل و آخرین عصر یخبندان در دوران پلیستوسن (2.6 میلیون تا 11700 سال پیش) برمی گردد. با این حال، این کشف هنوز در یک مجله معتبر علمی به چاپ نرسیده است، زیرا محققان هنوز در مورد این ردپا های مرموز به جمع بندی نرسیده اند.

دانشمندان می گویند این منطقه زمانی یک دریاچه وسیع را در خود جای داده بود که تغییرات آب و هوایی به مرور آن را خشک کرد. در طول این فرآیند خشک شدن، این منطقه برای مدتی تبدیل به یک تالاب شده بود که حداقل تا 10000 سال پیش انسان ها را به دور خود جمع نموده بود. به گفته باستان شناسان، انسان ها احتمالا در این آب های کم عمق، در جستجوی غذا یا چیز های دیگر گام بر می داشتند. احتمالا ردپای آن ها در این آب های کم عمق همانند راه رفتن در ساحل دریا به سرعت با ماسه پر می شد. اما در زیر ماسه لایه ای از گل وجود داشت ردپا ها را به خود می گرفت و ماسه هایی که روی آن را می پوشاند، همانند محافظی آن ها را تا به امروز دست نخورده نگه داشت.

پس از خشک شدن کامل تالاب، نمک سراسر منطقه را پوشاند که این خود باعث پنهان شدن ردپا ها از دیدگان است. به عبارت دیگر، نمک سبب شد تا آثار ردپا ها از منظره ها اطراف قابل تشخیص نباشند. اما وقتی بارندگی اتفاق می افتد و نمک ها شسته می گردد، زمین دوباره رنگ قبلی خود را باز می یابد. در این میان خود ردپا ها نیز به دلیل عمق بیشتری که نسبت به اطراف دارند، وقتی آب در آن ها جمع می گردد، رنگ تیره تری به خود می گیرند و کاملاً قابل تشخیص می شوند.

به هر روی، کسانی که این ردپا ها را ایجاد نموده اند، به مانند ردپا های خود مرموز و ناشناخته اند. کمتر از یک مایل (1.6 کیلومتر) دورتر از محل کشف ردپاها، یک گروه تحقیقاتی قبلاً یک اردوگاه شکارچی-گردآورنده را کشف کردند که قدمت آن به 12000 سال پیش می رسد. یافته های باستان شناسی در این مکان شامل یک شومینه باستانی، ابزار سنگی مورد استفاده برای پخت و پز، بیش از 2000 استخوان حیوان و دانه های تنباکوی زغال شده است که اولین شواهد استفاده انسان از تنباکو محسوب می گردد.

محققان امیدوارند با استفاده از تاریخ گذاری رادیوکربن، بتوانند قطعات کوچکی از مواد آلی را که می توانستند به وسیله پای کسی که آثار را بر جای گذاشته در رسوبات به دام افتاده است، تجزیه و تحلیل نمایند تا شاید ارتباطی میان این ردپا ها و سایت باستانی نزدیک آن بیابند. در سپتامبر 2021، بیش از 60 رد پای انسان در پارک ملی وایت سندز در نیومکزیکو کشف شد که قدمت آن به 21000 تا 23000 سال پیش می رسید و آن ها را به قدیمی ترین شواهد صریح از وجود انسان در قاره آمریکا تبدیل می نماید.

اکنون ارتباط ردپا های یوتا با سایت 12000 ساله نزدیک آن و ردپا های نیومکزیکو به صورت یک معما در آمده است. آیا این ردپا ها مربوط به هما شکارگران 12000 ساله یوتا است یا گروهی از قدیمی ترین انسان های شناخته شده در قاره آمریکا؟ به هر حال، این ردپا ها همانند خاصیت محو شوندگی خود، متعلق به انسان هایی است که تا به امروز برای ما ناشناخته اند، و شاید همانند ارواح نیز برای همواره ناشناخته باقی بمانند.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی-مجله کامپیوتر