آیا مصرف کم نمک واقعاً برای سلامتی مفید است؟ - مجله کامپیوتر

به گزارش مجله کامپیوتر، حتما بسیاری از شما شنیده اید که رژیم های غذایی کم نمک برای حفظ سلامتی ما و به ویژه افرادی که با بیماری های قلبی و عروقی درگیر هستند، بسیار لازم است، اما یافته های شگفت انگیز یک مطالعه تازه علمی اخیراً نشان می دهد که رژیم غذایی کم نمک از مرگ یا مراجعه به بیمارستان جلوگیری نمی کند، اما علائم و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.

به گزارش مجله کامپیوتر، طی قرن گذشته، بار ها و بار ها دیده ایم که به افرادی که با بیماری های قلبی درگیر بوده اند گفته شده که مصرف نمک خود را کاهش دهند، اما واقعیت ماجرا این است که تا به امروز شواهد علمی کمی پشت این توصیه وجود داشته است. به عبارت دیگر، نقش رژیم های غذایی کم نمک و کم سدیم در کاهش اثرات بیماری های قبلی، تا به امروز به صورت دقیق و گسترده ای مورد مطالعه قرار نگرفته تا بتوان این توصیه را به قطعیت برای این افراد تجویز کرد.

اکنون بزرگ ترین کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده برای آنالیز تأثیر کاهش سدیم بر بیماری قلبی اجرا شده که نتایج آن به طور هم زمان در نشریه The Lancet و بعلاوه هفتاد و یکمین اجلاس علمی سالانه کالج آمریکایی قلب و عروق، در آخر این هفته منتشر شد که یافته های متفاوتی را عرضه می کرد. این مطالعه نشان می داد اگرچه کاهش مصرف نمک منجر به کاهش مراجعات اورژانسی، بستری شدن در بیمارستان یا مرگ بیماران مبتلا به نارسایی قلبی نشد، اما علائمی مانند تورم، خستگی و سرفه و بعلاوه کیفیت کلی زندگی را بهبود بخشید.

نویسنده اصلی این مطالعه جاستین ازکوویتز، استاد دانشکده پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه آلبرتا و یکی از مدیران مرکز کانادایی VIGOR در این خصوص می گوید: ما دیگر نمی توانیم یک توصیه کلی به همه بیماران بدهیم و بگوییم که محدود کردن مصرف سدیم احتمال مرگ یا بستری شدن شما در بیمارستان را کاهش می دهد، اما به راحتی می توانم بگویم که این امر می تواند به طور کلی کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشد.

در این پژوهش محققان 806 بیمار را در 26 مرکز پزشکی در کانادا، ایالات متحده، کلمبیا، شیلی، مکزیک و نیوزلند دنبال کردند. همه این افراد از نارسایی قلبی رنج می بردند، وضعیتی که در آن قلب برای پمپاژ موثر خون بسیار ضعیف می گردد. نیمی از شرکت نمایندگان در مطالعه به طور تصادفی تحت مراقبت های معمول قرار گرفتند، در حالی که بقیه مشاوره های تغذیه ای در خصوص چگونگی کاهش مصرف نمک در رژیم غذایی دریافت کردند.

به بیمارانی که در گروه مشاوره تغذیه کارآزمایی بودند، پیشنهادات منوی طراحی شده به وسیله متخصص تغذیه با استفاده از غذا های منطقه خودشان داده شد و تشویق شدند که در خانه بدون افزودن نمک غذا طبخ نمایند و از مصرف مواد غذایی پر نمک خودداری نمایند. ازکوویتز اعلام نمود که در غذا های فرآوری شده یا وعده های غذایی رستورانی، به طور معمول سدیم زیادی وجود دارد. ازکوویتز که بعلاوه متخصص قلب و عروق در موسسه قلب مازانکوفسکی آلبرتا و مدیر مؤسسه تحقیقات قلب و عروق U of A است، می گوید: قاعده کلی که من از متخصصان تغذیه آموخته ام این است که هر غذایی که در یک پک، یک جعبه یا یک قوطی است معمولاً بیش از آنچه فکر می کنید نمک دارد.

مصرف سدیم استاندارد 1500 میلی گرم در روز - یا معادل حدود دو سوم قاشق چای خوری نمک - است که حد توصیه شده به وسیله سازمان سلامت کانادا برای تمام افراد، چه نارسایی قلبی داشته باشند و چه نداشته باشند، می باشد. قبل از مطالعه، بیماران به طور میانه 2217 میلی گرم نمک در روز یا کمتر از یک قاشق چای خوری مصرف می کردند. پس از یک سال مطالعه، گروه مراقبت های معمول روزانه به طور میانه 2072 میلی گرم سدیم مصرف کردند، در حالی که کسانی که هدایت های تغذیه ای دریافت کردند، 1658 میلی گرم در روز مصرف کردند که کمی کمتر از یک چهارم قاشق چای خوری کاهش یافت.

محققان اندازه مرگ و میر ناشی از هر دلیل، بستری شدن در بیمارستان قلبی عروقی و مراجعه به بخش اورژانس قلبی عروقی را در دو گروه مورد مطالعه، مقایسه کردند، اما تفاوت آماری معنی داری پیدا نکردند. با این همه، آن ها با استفاده از سه ابزار مختلف ارزیابی کیفیت زندگی، و بعلاوه طبقه بندی نارسایی قلبی انجمن قلب نیویورک، که معیاری برای شدت نارسایی قلبی است، پیشرفت های ثابتی برای گروه کم سدیم پیدا کردند.

ازکوویتز گفت که به بیماران نارسایی قلبی توصیه می نماید مصرف نمک را کاهش دهند، اما اکنون در خصوص مزایای مورد انتظار شفاف تر خواهد بود. او از پزشکان می خواهد تا بدانند که تغییرات رژیم غذایی می تواند مداخله مفیدی برای بعضی از بیمارانشان باشد. این تیم تحقیقات بیشتری را برای جداسازی یک نشانگر در خون بیمارانی که بیشترین سود را از رژیم غذایی کم سدیم داشتند، انجام خواهد داد، با این هدف که در آینده بتوانند رژیم های غذایی هدفمندتری را ارائه دهند. محققان بعلاوه بیماران آزمایشی را در 24 ماه و پنج سال پیگیری خواهند کرد تا معین نمایند که آیا مزایای بیشتری در دراز مدت به دست می آید یا خیر.

منبع: scitechdaily

ترجمه: مصطفی جرفی-مجله کامپیوتر