تمدن های فضایی ما را زیر نظر دارند؟! - مجله کامپیوتر

به گزارش مجله کامپیوتر، محققان دریافته اند که بسیاری از این ها، یعنی خورشید و سایر سیارات منظومه شمسی، چیدمان درستی داشته اند و از این رو هر تمدن بیگانه ای اصولا قادر است دید رصدی خوبی به زمین ما داشته باشد.

قرن هاست که انسان درباره حیات فرازمینی خیالپردازی کرده است

دانشمندان دریافته اند که زمین ممکن است برای تمدن های بیگانه در سیارات خارج از منظومه شمسی قابل مشاهده باشد.

یکی از پروژه های اصلی ستاره شناسان در سال های اخیر، جست وجوی سیارات فراخورشیدی و کراتی فراسوی منظومه شمسی ما بوده است. سوال کلیدی که با پیدا کردن این سیارات پیش می آید، این است که آیا این سیارات قابلیت حیات دارند یا نه، و این که آیا ما قادر خواهیم بود سیارات زیست پذیر قابل سکونت را از این فاصله شناسایی کنیم یا نه.

اینک ستاره شناسان این پرسش را برعکس کرده اند و در این باره تحقیق کرده اند که آیا ممکن است ما توسط سایر تمدن های بیرون از منظومه شمسی مان قابل شناسایی باشیم، یا نه. دانشمندان دریافته اند که بله، تمدن های بیگانه می توانسته اند ما را شناسایی کنند و ما با تمام جزییات لازم، برای آن ها قابل ردیابی هستیم.

در یک مطالعه، دانشمندان یک فهرست هزارتایی از ستارگانی مشابه خورشید را که احتمال وجود سیاراتی شبیه زمین در مدار ناحیه زیست پذیر آن ها وجود داشت، مورد بررسی قرار دادند. منطقه زیست پذیر، ناحیه ای است که در آن یک سیاره نه آنقدر به ستاره خود نزدیک است که بسیار داغ شود، و نه آنقدر دور است که بسیار سرد شود.

تمامی این سیاره ها در فاصله ای حدود 300 سال نوری از زمین قرار داشتند و به عنوان بخشی از کاتالوگ ماهواره نقشه بردار فراخورشیدی گذران TESS ناسا شناسایی شدند که سیارات فراخورشیدی را دسته بندی می کند.

دانشمندان دریافتند که بسیاری از آن ها قادر خواهند بود زمین را، و اگر تکنولوژی درست را داشته باشند، رد پای حیات موجود در سیاره ما را مشاهده کنند.

مقاله ای با عنوان کدام ستاره ها می توانند زمین را به عنوان یک سیاره فراخورشیدی گذران مشاهده کنند که مشروح این تحقیق را بررسی کرده است، در گزارش های ماهانه انجمن ستار شناسی سلطنتی منتشر شده است. سیارات فراخورشیدی گذران، سیاراتی هستند که ما می توانیم آن ها را از روی زمین مشاهده کنیم و زمانی که این سیارات از مقابل ستاره خود عبور می کنند، آن ها را شناسایی کنیم و فرورفتگی ایجاد شده در نوری را که به زمین می رسد، ثبت کنیم.

لیزا کالتنگر، استادیار نجوم در دانشگاه کرنل و مدیر انیستیتو کارل سیگن، در اظهارات خود بیان داشت: بیایید چارچوب نگاه خود را درباره سایر ستارگان برعکس کنیم و بپرسیم که سایر رصدکنندگان از چه منظری می توانند زمین را به عنوان یک سیاره گذران شناسایی کنند.

او می گوید: اگر رصدکنندگانی در آن جا ها بخواهند به جست وجو بپردازند، خواهند توانست نشانه هایی از بیوسفر و اتمسفر زمین (به تعبیر کارل سیگن، سیاره نقطه آبی کمرنگ) ما را مشاهده کنند. ما حتی می توانیم برخی از پرنورترین ستارگان از آن قبیل را بدون دوربین و تلسکوپ در آسمان شب خود مشاهده کنیم.

پروفسور کالتنگر این پژوهش را به همراه جاشوآ پپر، استادیار فیزیک در دانشگاه لیهای، سرپرستی کرده است. اگر می خواهیم دریابیم که چگونه قابل رصد و مشاهده هستیم، مسئله کلیدی که باید پاسخ داده شود، دایرةالبروج یا صفحه مداری است که زمین روی آن به دور خورشید می چرخد.

برای مشاهده سیاره خودمان، و برای کشف اتمسفر و نیز نشانه های حیات روی زمین، خورشید و سایر سیارات بایستی درست چیده شده باشند. محققان دریافته اند که بسیاری از این ها، یعنی خورشید و سایر سیارات منظومه شمسی، چیدمان درستی داشته اند و از این رو هر تمدن بیگانه ای اصولا قادر است دید رصدی خوبی به زمین ما داشته باشد.

پروفسور پپر می گوید: فقط تعداد کمی از سیارات فراخورشیدی به صورت تصادفی در خط دید مشاهده ما قرار می گیرند تا بتوانیم گذر آن ها را از مقابل ستاره شان مشاهده کنیم. اما تمامی هزار ستاره ای که ما در مقاله خود مشخص کرده بودیم، می توانند در همسایگی ستاره ای ما، گذر زمین از مقابل خورشید را رصد کنند و (حضور زمین و ما) توجه آن ها را جلب کند.

کالتنگر می گوید: اگر ما سیاره ای را با بیوسفر فعال پیدا کنیم، کنجکاو خواهیم شد که آیا کسی از آنجا به ما نگاه می کند یا نه.

او می افزاید: اگر به دنبال حیات هوشمندی در کیهان می گردیم که می تواند ما را پیدا کند و با ما ارتباط بگیرد، اینک ما نقشه ستاره ای تهیه کرده ایم که به ما می گوید اول از همه باید کجا را نگاه کنیم.

منبع: ایندیپندنت